Maria heeft in deze review haar aangrijpende verhaal geschreven over hoe zij de workshops met het thema rouw heeft ervaren en wat het haar heeft gebracht.

Hulp bij Afscheid

Ik heb kennis gemaakt met Tonny en haar Shakti Bloemenmala bij Korak Herstelacademie. Ik had al een paar keer meegedaan voordat er iets heel bijzonders gebeurde…..

Mijn moeder en haar euthanasiewens

Mijn moeder had in 2023 te kennen gegeven dat zij euthanasie zou gaan laten uitvoeren. Dit kwam voor mij niet echt als een klap. Maar ik moest mij wel even voorbereiden, zodat ik in liefde afscheid van mijn moeder kon nemen. Dit was voor mij ontzettend moeilijk! Ik neem je even kort mee in mijn verleden.

Als kind werd ik al geconfronteerd met de dood

Ik wist als 7 jarig kind al dat mijn moeder worstelde met het leven en er liever niet meer zou zijn. Wat mijn moeder op de been hield, was ik. Dat ging natuurlijk niet lang goed en toen ik 14 jaar was deed mijn moeder haar zoveelste suïcide poging, maar de eerste waar ik vanaf wist. Na ongeveer 4 mislukte pogingen waarvan er twee dusdanig heftig waren dat ik er een trauma van heb opgelopen, eiste ik van haar dat zij het toch echt op een humane manier moest gaan doen. Dit zou een hoop leed schelen voor mij en de kans dat zij dan ook daadwerkelijk zou overlijden was een stuk groter. Maar ja, hoe krijg je dat voor elkaar met zulke strenge regels en eisen die verbonden zijn aan het expertisecentrum?

Een geestelijk zieke moeder en de gevolgen daarvan

Maar terug naar mij. Mijn moeder was bekend met ziekelijk manipulatief gedrag. Ook richting mij. Ik heb meerdere malen dreigingen gekregen dat mijn moeder zelfmoord zou plegen als ik besloot mijn moeder de rug toe te keren. Zij maakte mij niet alleen mentaal ziek maar ook fysiek. Als 3 en 11 jarige kind ben ik erdoor uit huis geplaatst. Op 36 jarige leeftijd werd ik mij pas bewust van de naam van de ziekte die mijn moeder had. De held die zij voorheen voor mij was maakte plaats voor mijn grootste vijand. Mijn moeder met het Münchhausen-by-proxy syndroom.

Compassie, meer niet

Naast haar ziekte was mijn moeder ook een mooi mens maar dat verbleekte bijna door haar ziekte. Hierdoor werd het voor mij heel moeilijk gemaakt om van haar te houden. De tijd verstreek en ik leerde dat iemand met dit syndroom echt ziek is en er nauwelijks iets aan kan doen. Compassie is wat ik voor haar voelde. Meer niet. Ik had ook het contact verbroken zodat ik zelf kon herstellen. Dit zou niet voor altijd zijn, maar voor zolang ik nodig had.

Een geluk bij een ongeluk, of toch niet?

En toen kwam mijn moeder met de mededeling dat zij een euthanasietraject in ging. Een CVA dat zij in 2022 heeft gehad werd te laat opgemerkt. Hierdoor kreeg zij onherstelbare schade aan haar hersenen en had zij naast psychisch, ook fysiek ondragelijk lijden. Dat was voor mijn moeder een zegen! Dat gaf haar het vertrouwen dat zij eindelijk een goede grond had om het leven te mogen verlaten. Dus hoorde ik op 1 januari tijdens het belletje over de nieuwjaarswensen over haar traject, en op 27 maart tijdens een belletje op mijn verjaardag de vorderingen.

Afscheid nemen als je er voor je gevoel niet aan toe bent

O jee, wat nu? Onze banden waren niet eens hersteld en of dat nou kwam door haar hersenbeschadiging of door haar gewoonte, mijn moeder bleef helaas manipulatief tot aan het afscheid. Hoe moest ik in hemelsnaam op zo’n korte termijn liefdevol afscheid van mijn moeder nemen? Ik wilde liefdevol afscheid van haar nemen omdat een afscheid als dit maar één keer kan. Ik wilde niet alleen maar boos en verdrietig achterblijven. Dan zou ik verbitterd raken en dat wilde ik perse niet. Dat zou heel slecht zijn voor mijn herstel.

Op 13 mei kwam er een oplossing

Tonny bood een oplossing. Zoals ik eerder schreef, komt Tonny bij Korak om daar de workshop “bloemenmala maken” te geven. Ik ben zelf deelnemer en vrijwilliger bij Korak. Zodoende wist ik dat Tonny op 13 mei 2023 zou komen.

Deze heb ik op 13 mei ook meteen aan mijn moeder gegeven en heb ik bij leven liefdevol afscheid van haar genomen. Mijn moeder vond de bloemenmala een heel mooi gebaar en beloofde dat zij de bloemenmala mee zou nemen in haar kist.

En toen gebeurde er weer wat bijzonders.

Op vrijdag 16 juni was de dag dat mijn moeder middels euthanasie overleed. Op dinsdag 20 juni had ik een gesprek met de uitvaartverzorger. Toen ik meldde dat mijn moeder ook nog een bloemenmala mee had, schrok de uitvaartverzorger. Deze had zij niet gezien. De uitvaartverzorger ging haar uiterste best doen om de bloemenmala te vinden. Ik heb gecheckt bij de begeleiders en arts of de bloemenmala inderdaad was meegegaan en dit was het geval. Rond 16:30 uur kreeg ik het bericht dat de bloemenmala echt zoek was. Wat moest ik nu doen? Ik schreef mijn frustratie van mij af en er kwam ruimte voor inzichten: Tonny. Tonny had mij al eens eerder geholpen en wellicht kon het nu ook. Het is alsof ik op mijn wenken bediend werd, want toen ik Tonny belde en zij niet opnam, belde zij mij terug en na uitgelegd te hebben wat er gebeurd was, vertelde Tonny dat zij naar mij toe zou komen vanuit Berg en Dal naar Epe met bloemen die ik wilde en gerei zodat ik alsnog een bloemenmala van mij in de kist van mijn moeder kon leggen.

Een glimlach van mijn moeder

Woensdag 21 juni deed ik de bloemenmala bij mijn moeder om en mijn moeder begon te glimlachen. Dat vond ik een heel mooi gebaar van haar. Ook heel bijzonder want zij was al 6 dagen overleden.

Als er nood is, komt er altijd een oplossing.

Deze oplossing heeft mij ontzettend geholpen in mijn liefdevolle afscheid van mijn moeder. Ik ben dankbaar dat het mij gelukt is. Met mij en met mijn herstel gaat het steeds beter.

En Tonny….. Tonny is naar mijn inziens een van de mooie mensen op aarde.

Maria Kuiper

Stel gerust je vragen

Ben je na het lezen van het aangrijpende verhaal van Maria onder de indruk en spreekt zo’n workshop jou ook aan? Neem dan gerust contact met me op. Stel al je vragen als je geïnteresseerd bent in een rouw workshop zoals deze, die jou ook kan ondersteunen bij een afscheid of rouwproces.